۱۳۸۳ بهمن ۲۳, جمعه

اين روزها برف همه جا رو گرفته به حدی که می‌گن اين بارش توی 25 سال اخير بی‌سابقه بوده. استان گيلان هم از اين بارش بی‌نصيب نمونده. اين روزها که مرتباً سعی می‌کردم از خانواده‌م تو لاهيجان خبر بگيرم، اخبار جالبی می‌رسيد به دستم. طبق معمول به خاطر نبود مديريت صحيح بحران، اين جور وقت‌ها همه چيز بدجوری شير تو شير می‌شه. از قرار معلوم جاده قزوين به رشت رو تونستن امروز باز کنن و امدادرسانی به شهرهای محاصره‌شده گيلان آغاز شده. برق و آب تا ديروز قطع بود و تلفن هم نزديک به يک روز قطع بوده. ملت برای شارژ باطری موبايل‌هاشون پيش کسايی که موتور برق داشتن صف وا‌می‌ستادن. نون لواش دونه‌ای 125 تومن و نون سگگ هم به سلامتی دونه‌ای 400 تومن فروخته می‌شد. انگار اين جور وقت‌ها به جای جيره‌بندی فقط بايد قيمت‌ها بالا بره! باطری قلمی و امثالهم هم ناياب شده بود. به خاطر راديو و اين طور قضايا. بارش برف هم اونقدر زياد بوده که سقف خونه‌ها ريخته پايين. کلی ماشين به خاطر ريزش سقف پارکينگ خونه‌ها درب و داغون شدن. خلاصه فعلاً که همون شير تو شيره!
پ.ن: قيمت‌های جديد:
قيمت يک عدد بيل ۲۰ هزار تومان
قيمت يک عدد پارو بين ۱۰ تا ۱۵ هزار تومان
قيمت يک جفت چکمه ۱۵ هزار تومان
قيمت برف‌روبی پشت‌بام بين ۱۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر